Asya
“Bırakın beni! Nereye götürüyorsunuz?” Sesim yankılanıyordu; bileklerimden geçen sert zincirin soğukluğu ciğerlerime kadar iniyordu. Sabah yine konuşturmaya çalışmışlardı; bu sefer tokattan öteydi. Tekmelemiş, elektrik vermişlerdi. Çok zordu ama yine de askeri hiçbir sır vermedim. Zaten bilmiyordum da. Babam hep fazlasını bilmenin zarar olduğunu söylerdi. “Kızım, vatan için çok bilme, devlet sırrını sakla,” derdi. Haklıydı. Belki bilseydim, yanlışlıkla da olsa konuşurdum.
Gözlerimin karanlığında bir siyahlık; ciğerlerimde metal tadı. Dudaklarım kan kurumuştu ama inatla konuşmaya devam ettim.
" Bitti. Türk askeri yakaladı sizi," dedim gülerek. Gelmişlerdi. Beni kurtarmaya gelmişlerdi.
" Allah'ım, çok şükür," diye fısıldadım.
“Kes!” diye bağırdı biri. Avazı, kontrolü kaybetmenin hı
