EYLÜL
Sancak odadan çıktıktan sonra arkasından, deyim yerindeyse bön bön baktım. Onu odadan bir anda çıkaran neydi diye düşündüm istemsiz bir şekilde. Bir dakika öncesinde beni kollarıyla yengeç gibi sarmıştı, bir dakika sonrasında neredeyse her bir sözcüğü küfür gibi söyleyerek odayı terk etmişti.
Yatağa gömülürken daha çok ağlamaya başladım. Bu heriften kurtuluşum yok gibiydi.
Derken bir anda ne olduğunu kavradım. Onu durduran ve sinirlendiren gözyaşlarımdı değil mi?
Geldiğimden beri ilk kez gözyaşlarıma yenilmiştim. Başımı yeniden kapıya çevirirken yüzümde şeytanı kıskandıracak bir gülümseme oluştu.
Ruh hastası gözyaşlarından kaçınıyordu. Yeniden sırıttım.
Beni de kendine benzetmişti manyak! Hem gülüyor hem ağlıyordum.
Yarın bir kurtuluş yolu bulamazsam eğer, Sancak’a karşı en bü
