Barış'ın Anlatımıyla
Köyden çıkarken arka koltukta Güneş ile birlikte sıkıca sarılmış, tarlaları izleye izleye gidiyorduk. Kafamda köye gelirken çektiğim acı düşüncelerin yerini, şimdi kendi aptallıklarım almıştı.
Ama akıllanmıştım. Defne artık bitmişti. İsmini dahi ağzıma almayacaktım. Ettiğim ' ahh ' ona yeterdi. Bundan sonra benden uzak olsun yeterdi...
" Dayıııı ! Sen hep bizde kal ! Ben çok sıkılıyorum evde ! Hep birlikte oynarız artık olmaz mı ? " Güneş ellerini yanaklarıma koyup, yüzümü kendine doğru çevirmişti. Altın sarısı saçlarıyla gerçekten Güneş gibi parlıyordu.
" Oldu annem ! Dayında hep bunun hayaliyle yanıp tutuşuyordu zaten ! " Bahar duramamış, arkaya bakarak kızına laf yetiştirmişti.
" Evet ! Biz hep Güneş ile oynayacağız abla ! Değil mi Güneş ! Söyle annene kıskanm
