Bahçenin içine girince Serdar bana doğru döndü, kollarını kavuşturdu.
“Tamam, şimdi öğren bakalım fındık toplamayı.” dedi, sesi her zamanki gibi buyurgan, gözleri her zamanki gibi sertti.
Ben biraz etrafıma bakındım. Koca koca dallardan sarkan fındıkları görünce, Ben bununla nasıl baş edeceğim diye düşündüm. Tam o sırada Serdar alaycı bir gülümsemeyle;
“Sen sarp dağlara çıkmış kızsın ya hani, fındık ağacı mı koyacak sana?” dedi.
Laf soktuğunu yüzünden anlamamak imkansızdı. İçimden, illa bana o geçmişi hatırlatacak, nefretini hissettirecek diye geçirdim ama ses etmedim. Onun gözünde ne olursam olayım, suçluydum. Üç askerini kaybetmişti, beni de bununla bağdaştırıyordu. Kaç kez desem işe yaramıyordu.
O yine de dalları eliyle eğip bana gösterdi.
“Bak, şuradan tutacaksın, silkelenince d
