Belkide zor olduğu için seviyorumdur.
Umut etmek. Umut etmenin insan üzerindeki pozitif etkisi kadar olumsuz bir çok etkisi olduğunu görmek her zaman için mümkün olmuştu. Umut, insamı öldürürdü. Bir çok duygudan daha güçlü, bir çok duygudan daha etkin.
Gözlerini kaçırıp durması parmaklarının arasında duran saçların, burnuna dolan hafif naneli kokusunun, alınan düzenli nefesin sahibinin Berfin olduğu gerçeğini değiştirmiyordu.
Umut verip hayal kırıklığına uğratmak istemiyordu. Şuan geriye çekilip kaçıp gitmek istiyordu.
Kolları arasında umutsuzca duran bu kızı nasıl terk edebilirdi ki? Ya Hazal, ya da Dicle? Hangisinin başı bu şekilde ağrısa yanında olmaz mıydı?
Başını olumsuz anlamda salladı. Tek başınaydı. Hazal, Dicle. Onlar Berfin ile bir değillerdi. Başını okşayan parmakları
