Hastane öncesinde Bukre'yi görmek adına Veralara geçmiştim, günden güne iyileşen bir Bukre vardı karşımda. Eskiye nazaran daha sıklıkla gülüyor, hatta bazen inanamasam bile kahkaha atıyordu. Bizi kandırıyor muydu yoksa sahiden gülüyor muydu bilmiyorum ama içim rahatlamıştı. Bir an için hiç gülmeyecekmiş gibi gelmişti. O anı hiç silmeyecek gibi, o andan öte gidemeyecekmiş gibi.
Dayanıklı olması beni çok mutlu etti. Hayata beraber tutunduk. Onun hayat enerjisine sığındım geldiğim andan itibaren.
Dayanamayıp, "Bukre," diye cırladığımda kısık sesle şen bir kahkaha döküldü dudaklarından. Geldiğim andan itibaren durum değerlendirmesi yapmıştık. Dün yaşadıklarımı onlara anlatırken ara ara canım yansada sonunda dertleştiğim için iyi hissettim. En azından birinin hissettiklerimi bilmesi beni da
