Mahsun
Yaz kollarımda mırıldanırken ince bedenini küvete koymak için biraz eğildim ama ellerini boynumdan çekmedi. Beni bırakmıyordu. Burnumu saçlarına yasladım ve gözlerimi kapatarak kokusunu içime çektim. Kokusuyla başım dönüyor teninde kaybolduğum yetersiz zamandan dolayı kıvranıyordum. Saatlere ve daha derinlere inme ihtiyacıyla kendimi kaybetmek üzere olduğumu belli ettirmemek için taş kesilmiştim. Yaz'ın bana alışması için bir kaç günün daha geçmesi gerekecekti fakat bu şekilde gözlerimin önümde nazlı nazlı kıvranırsa iki dakika sonrasının garantisini veremezdim. İriliğimi alabileceği noktayı çoktan aşmıştı fakat hala yine tam anlamıyla derinlerine gömülmüş değildim. İki gün sonra yatakta sözü geçenin ben olduğumu aklını kaybederek göstermek için sabırsızlanıyordum.
"Yaz, su hazır
