Uyandığımda sıranın üzerinde telefonumu farketmiştim. Benimle konuşmamak için uyuduğum bir zamanı seçip masaya öyleyece telefonumu koyup gitmesi çok üzücüydü. Şimdi buna kafa yormamaya çalışarak çantamı aldım ve nihayet okuldan çıkabildim. Koray'ı arabasının önünde beklerken Ateş geldi yanıma.
"Naber kanki." Dedi gülümseyerek o haline gülerek baktım bende ve bozuntuya vermeden onun gibi devam ettim.
"İyi kankisi senden." Dediğimde gülüp "İyiyim tabi oğlum." Dedi.
"Ee nereye?
"Koray'ın çalıştığı bar var ya oray." Dediğinde başımı salladım.
"Karan nasıl?"
"Sinirli." Dediğinde kaşlarımı havaya kaldırdım.
"Hala mı?"
"O zaten normalde de sinirli bir insan."
"Sence bana hala kızgın mı?" Dediğimde başını maalesef anlamında salladı.
"Ne yapmalıyım sence?" Dedim çaresizce suratına bakarak
