Sabahın erken saatlerinde uyanarak okula gitmek için hazırlanıyordum ama aklıma yine o günki olanlar geldi.
"İyi misin?" Dedim Karan'ın yanına yaklaşarak.
"İyiyim de kaçtı şerefsiz."
"Neden fotoğrafımızı çekmiş olabilir ki?" Dediğimde suratı değişti.
"Başına benim yüzümden bir şey gelmesine izin vermeyeceğim merak etme." Dedi güven vermek isteyen bir ifadeyle.
"Neden öyle söylüyorsun ki?"
"Boşver, evine bırakayım seni olur mu?" Dediğinde başımı salladım.
Arabasına bindikten sonra evimi tarif ettim. Nihayet eve varabildiğimizde "Teşekkür ederim." Dedim. Arabadan iniyorken beni durdurdu.
"Bana sana ulaşabileceğim bir şey verir misin?"
"Kader nasıl olsa hep bizi bir araya getiriyor." Dedim ve evimi işaret ettim. "Ayrıca nerede oturduğumu artık biliyorsun yani bir şey olursa ben bural
