...Bu hikayede yanan ben oldum.
Bir gülüşe kanan ben oldum.
Suçlu sen değilsin benim aslında
Her hatana susan ben oldum...
Nahide Babaşlı söylüyordu içli içli. Galiba bu hikayede de yanan ben olacağım. Fiziksel olarak sağ kurtulsam da kalpzede olacak gibiydim. Güzel gülen bir zalime tutulmuş önüme ardıma bakmıyordum. Acımasızca, önce seviyor sonra itiyordu.
Öpmüştü. Tenini hissetmek çok güzel gelmişti. İçimde yaşattığım umut filizleri sulanmış, çiçek açmaya başlamıştı. Tabi sonrasında üzerine basıp geçmeseydi. Şimdi geriye ölü, ezik ve toparlanamaz kursakta kalmış bir heves vardı.
Hayata bakış açımız uyuşmuyordu adamla. Ben anı yaşıyordum. Geleceği düşünmenin manasızlığını anlayalı çok oluyordu. Sen ne kadar planlar kursanda, bir rüzgar esiyor tüm kağıtlar birbirine karışıyordu.
O
