Keyifli okumalar.
Günler sonra -ki üç ya da dört günden bahsediyorum- Dağhan'la baş başa kalabilmek, özgürce sarılabilmek iyi gelmişti. Büyük bir aşk yaşamıyorduk. Birbirimizden hoşlanıyorduk ve maalesef mevcut konumumuz flört etmemize bile izin vermiyordu. Bu ufak dokunuşlar fazlasıyla heyecanlandırıyordu.
Adamın sırtına atladığımda düşünmeden, hep yaptığım gibi, yapmak istediğim için yapmıştım. Sonrası onun kontrolünde gelişti tabi. Benim gibi altmış beş kiloluk bir kadını omzunun üzerinden aşırdı ve bir kısmında yemekler olan masanın boş kısmına yatırdı. Eğildiğinde öpecek sandım ama sarıldı. Bu da güzeldi doğrusu. Sarılmak. İnsanın ruhunu sevmeye doyuram bir eğlemdi.
Boynuma sulu bir öpücük kondurunca kıpırdadım. Başını kaldırdığında gülen gözlerle bakıyordu.
"Hımm. Buna alışabilir
