Yiğit Demir
Yaşadığımız kötü günlerin ardından Can’ın evde olması artık bana huzur veriyordu. Her ne kadar kızlar bilmesede Toprak Afraya dediğini yapmış ve Afranın süresi dolduğu günden beri bizi sıkıştırıp üzerimize oyunlar oynuyordu. Onu bulamadığımız için Ali de, bende kafayı yemek üzereydik. Bu kansızı bulmak için her şeyi yapıyor, bir türlü bulamıyordum.
Can iyileşmiş olsa da sanki her şey üst üste geliyordu. Afra geçirdiği sinir krizinden sonra toparlayamamış, eski sıkıntılı haline geri dönmüştü. Geceleri sürekli kabuslarla uyanıyor, sürekli ağlıyordu. Sonrasında bana sarılınca huzurlu uyuyordu ama içim hiç rahat değildi. Tabii ki bir de Özlem var… Bu kargaşada çıkageldi. Gözü karadır, güçlü dür kardeşim ama yine de burada olması canımı sıkıyor. Göndermek istesem yanlış anlayabil
