ALTEMUR
Elimdeki telefonda kendi adımı gördüğümde bir an afalladım. Ben sosyal medya hesabı kullanmazdım ki. Hele de böyle saçma bir platformda “Kim lan bu?” diye homurdanırken, parmağımın ucuyla mesaja tıkladım. Açmaz olsaydım. Ekranda yazılanlar kanımı dondurdu. Benim adıma hesap açan kişi “Altemur benim için sorun değil. Ön deliğin onun olsun, arka deliğin benim. G*t s*kmeyi severim.” Yazmıştı.
Sözler, bir kurşun misali beynime saplandı, gözlerimin önü karardı. Bir an kulaklarımda uğultu, saç derimde yanma hissettim; yüzüm, öfkeden alev alev yanıyordu, kulaklarım zonkluyordu. Rozerin’e, benim karıma, kadınıma…Böyle iğrenç, böyle aşağılık bir mesajı göndermeye kim cesaret edebilirdi? Ne cüretle! Sinirden telefonu avucumun içinde öyle sıkı tutuyordum ki, sanki parçalansa, toza dönüşse,
