İsmail Yüzbaşı; yolculuk boyunca İbrahim'in karşısında avına bakan avcı misali bütün el ve kol koordinasyonlarını ölçüyor, hal ve hareketlerini inceliyor, onun hakkında dehşet verici bir merakla yanıp tutuşuyordu.
İbrahim, onun kendisine baktığının farkındaydı. Görevinin bilincinde olduğunu düşünüyordu. Bir nevi öyleydi de. Sağlı sollu yanlarında dizili askerler, kamuflajların içinde büzüşmüş, soğuğun da etkisiyle titremeye başlamışlardı fakat bu komutan sertliğinden ödün vermiyor, gözlerini dikmiş kendisini izliyordu. Askerler bir an önce görevlerini bitirip koğuşlarına geçmeyi beklerken, komutanın şu durumu gayet normaldi. Her sürünün gözü açık bir kurdu olmalıydı.
Yüzbaşı ona o önünde birleştirdiği yaralı ellerine bakarak uzun yol sona erdi. Karakolun önüne geldiklerinde saat epey geç
