Meva, Karamanlı nın gözlerinde arzudan çok ışık saçan başka bir duyguyu seçince inanamadı buna. Gördüğü şey mutluluğun karşılığı olamazdı değil mi? Bu pırıltılar mutlu olunca mı saçılıyordu etrafa sadece?! Meva hareket eden asansörün aynasında yansımalarına bakınca tuttuğu nefesini bıraktı ve büyük bir aydınlayma doğruyu gördü. Doğru onun kucağında hiç yabancı durmayışı ve Karamanlı nın tutuşundaki hakimiyetin sahiplenici olması içindeki kadını tatmin etmekten çok mutlu etmişti. Gözlerine ve cildine baktı. Hepsi parlıyordu tıpkı Karamanlı nın gözlerinde yanmaya devam eden mutluluk ışıltıları gibi. Ne yapmıştılar böyle kendilerine! Yanlıştan nasıl mutlu olabiliyorlardı?!
"Yerin burası senin!" Yaman da baktı genç kızın baktığı aynaya ve ilk aklına geleni söyledi. "Doğrusu bu! Bundan dah
