LİLİ
Akis’in dokunuşu, kelimenin tam anlamıyla, içimde fırtınalar kopartıyordu. Alt dudağımı okşayan parmağı bir kıvılcım gibi tenimde geziniyor, ne yapmam gerektiğini unutturuyordu. Nefes almak zorlaşıyor, düşüncelerim karmakarışık hale geliyordu.
“Şimdi daha fazla konuşmak yerine. Tadına bakmama izin ver,” dediğinde tüm vücudum gerildi. Kalbim deli gibi çarpıyordu. Kendimi savunmam gerekiyordu. Ama nasıl? Kendimi toparlayıp kaçmayı mı denesem, yoksa bu karmaşaya teslim mi olsam bilemedim. Bir yanım artık sorgulamayı bırak diye resmen çığlık atıyordu.
"Gökyüzü aşkına! Eros, bana yardım et!" diye mırıldandım içimden. Ama içimdeki bu yakıcı çekimle savaşacak gücüm kalmadı.
O ise durmadı. “Lili,” dedi, sesi alaycı ve bir o kadar da etkileyiciydi. “Kendine güvenmiyorsan da bana güven
