İki saattir oturduğum yerden bir kere bile kalkmadığım için kuzenlerim ve Aysun bana sinirli bakış atıyorlardı. Yanımda oturan Mirza’nın yüzüne bakmaya utanıyordum. Onu öpmüştüm. Kendimi tutamayıp onu öptüğüm için kendi kendime kızıyor olsam da beni utandıracak tek bir kelime etmediği gibi yüzüme de bakmıyordu. Ben içimde kendimi rezil ederken o bu durumu normal karşılıyordu. Normaldi de! Sadece normal olmayan ben olduğum için tuhafıma gidiyordu. Sanırım onun gibi yapıp hiç yaşanmamış gibi davranacaktım.
Zaten kadın erkek hiç durmadan Sakarya çiftetellisiyle oynarlarken o telefonundan oyun oynuyordu. Yengem ara sıra siz de oynayın diyerek bize söylese de koskoca kadını duymazlıktan geliyordu. Hayır, her gelen de bu kimlerden diye bakıyordu. Burada oturanların çoğu birbirini tanırdı. Gelin
