Okula geç kalmıyordum.. okula gittiğim zaman Hocalarım bana güler yüzle Günaydın diyorlardı ve devamsızlığım hiç yoktu.
Sonra sınav oluyordu ve Damla Aymer yü-
"Damla uyan artık. Biraz daha uyursan yeni güne başlayacağız."
Annemin kulağımın dibinden gelen bir milyon desibellik sesine karşı gerçek sandığım ama anca rüyamda göreceğim rüyamdan uyandım. Yalnız cümleye bakar mısınız?
"Ya anne bari yüz aldığımı duysaydım."
"Ne yüzü?"
"Sınavdan yüz aldığımı."
"Onu anca rüyanda görürsün."
"Tamam işte rüyamda görüyordum ama buna izin vermedin. Ben tekrar yatıp rüyanın devamını getireceğim." deyip yatağıma geri gömüldüm. Sanırım sadece 0.4 salise gömülebilmiştim.
Annem saçımı yılların kızgınlığını atmak ister gibi çekince ortada ne rüya kaldı ne sınav.
"Anne ne istiyorsun benden?"
"Kal
