Yazarın anlatımıyla
Kurtuluş bütün gece gözlerini Şule'den alamamıştı. Onu ayakta gördüğü an kendine hakim olamayıp, bir kaç adım atmıştı ki durmak sorunda kaldı.
Haldun Bey varken, gidip kızına sarılamazdı.. Karşılıklı oturduklarına bile inanamıyor, gözlerini Şule'den alamıyordu.
Masallardaki prensesler halt etmişti. Şule'den güzel yoktu bu dünyada. Hele o boncuk gözleriyle, kızarmış yanaklarıyla gözlerini kaçırarak bakması, Kurtuluş'un sabrını sınıyordu.
Kız isteme tamamlanmış, koyu sohbetlere girilmişti. Herkes bir köşedeydi.
Nazlı ile Nejat baş başa vermiş, fısır fısır konuşuyor, gülüşüyorlardı. Gözleri bile gülüyordu, çiçeği burnunda çiftin..
Asiye Hanım, Ahmet Bey ve Haldun Bey de çocukların düğünü için yapılacakları konuşuyordu.
Kurtuluş, Nazan'ı dürttü. Nazan abisine dönüp
