Baha eve girdiğinde yorgunluktan, uykusuzluktan ayakta durmakta zorlanıyordu. Odasına gidecekken annesiyle karşılaştı. ‘’Hoş geldin oğlum, düğün nasıldı?’’
‘’Ne düğünü?’’ dedi. Uyku diye yalvaran beyni düşünmeyi bırakmıştı.
‘’Arkadaşının düğününe gitmiştin ya oğlum.’’
Yalanını hatırladığında bozuntuya vermedi. ‘’Ha düğün! Güzeldi, eğlendik.’’
Selin Hanım oğluna yaklaştı. ‘’Reyhan için konuştun mu?’’
Baha annesinin yanağından öptü. ‘’Annem, biraz dinleneyim sonra konuşalım olur mu? Gözlerimi zor açık tutuyorum biraz daha ayakta kalırsam olduğum yere düşüp bayılacağım.’’
‘’Tamam.’’ diyen annesiyle odasına girdi. Üzerini değişmek bile zor gelmişti ve yastığa başını koyar koymaz uykuya dalmıştı.
Uyandığında akşam olmuştu. Beklediğinden çok uyumuştu. Tamamen ayılabilmek ve yol yorgunluğu
