Han odadan çıktığında evde yalnız kalabileceği bir odaya girip sigara yaktı. Yapmak zorunda kaldığı evliliğin içinde bunalmıştı ve kalbinde Hazal’ın bıraktığı dinmeyen bir acı vardı. Bazen arabasına binip hiç durmadan sürüp yanına gitmek ve geri dönmemek istiyordu ama bunu yapamayacağını biliyordu.
Konumundan ve Nur Melek’ten kaçamazdı. Evlendikleri an sorumluluğuna girmişti ve artık onunla ilgilenmek zorundaydı tabii tüm bunları yaparken karısının kendisine nefretle bakan gözlerini görmezden gelmeye çalışıyordu.
Nur Melek boğuldum nefes alamıyorum diyordu da kendisi de aynı durumdaydı. Babasıyla ne zaman yalnız kalsa evleneli sanki üç gün değil de üç yıl olmuş gibi bir an önce çocuk yapın diye konuşmaya başlıyordu. Ne yapacaktı; kendi kalbinde bir başkası varken ve karısı tarafından da
