Otele geçtim direkt duş alıp yatağa attım kendimi.
Yarın zor bi gün olacaktı hissediyordum. Aklım da kızlardaydı, onlarla aramın kötü olmasına pek alışık değildim.
Kavga ederdik, fikir ayrılığı çok olurdu aramızda, ama bu başkaydı.
Tamer'i bana savunmuşlardı, karışmamam gerektiğini sertçe söylemişlerdi ona inanmışlardı.
Ya ben de geç kalsaydım? Eda'ya yetişemeseydim neler olacaktı? Bu düşünce öyle yıpratıyor ki beni, kafayı yiyecek gibi oluyorum.
En başından benimle konuşup
''Eda hamile ama yine o amipe biz güvenmiyoruz yalnız kalmasın''
deselerdi şimdi farklı bi durumda olurduk.
Babasız çocuk büyütmek kolay mı? diyeceklerdi bana eminim. Bu düşünceyle baskı yapacaklardı .
Tamer o bebeğin babası, nikahsız doğursa okulda ne derler, anne babası ne der, el alem ne der!
Bende diyecekt
