İki ayın sonunda kavuştuğum mutlulukla yemek masasındaki yiyecekleri ve boş tabakları toparladım. Bulaşıkları hızlıca yıkayıp Deniz’i aradım. Kemal baba ile Hayriye annenin evde olduğunu söyleyince yanlarına gitmek için evden çıktım.
Birkaç ev ötedeki eve vardığımda Deniz’in benim evime geldiğinde yaptığının aksine kapının zilini yavaşça çalıp bekledim. Eylem kapıyı açtığında ‘’Günaydın cimcime.’’ diyerek saçlarını karıştırdım ve içeri girdim. Arkamdan saçlarını söylene söylene düzeltmeye çalışıyordu.
Salona girdiğimde Ekrem babayla Hayriye anneye selam verip boş koltuğa oturacakken Deniz kolumdan tutup dışarı balkona sürükledi. ‘’Yok. Böyle olmaz. Ben söyleyemeyeceğim.’’ Heyecandan elleri titriyordu.
Yatıştırmaya çalıştım. ‘’Kardeşim, Hayriye anne zaten evlen diye gözünün içine bakıy
