Alparslan oğluyla eve dönerken karşılaştığı tepkileri beklediği için herhangi bir his beslemiyordu. Hatta Esra beklediğinden daha az tepkiler vermişti. Bunu bebeğin kendisinden emin olmadığına yordu. Test sonuçları çıktığında da çoktan kendisini buna hazırlamış olacaktı. Sakinleşmiş ve öfkesinin bir kısmını da kusmuş olacaktı. Zaten bir sonra ki buluşmalarında her şeyi anlatacağı için kendisine yöneltilmiş bir öfke olmayacaktı.
Esra ise boş eve girdiğinde bütün birikmiş öfkesinin gözlerine hücum ettiğini biliyordu. Gözlerini kırptıkça yaşlar birer okka ağırlığında akıp gidiyor, giderken de kızgın yağ gibi yakıyordu. Bir çocuğu vardı. Aynı kızgın yağ şimdi bir cümle olmuş beyin duvarlarına çarpıyordu. Bir bebeği vardı. Yere çöktü. Bir oğlu vardı. Beynini susturmak ister gibi başını elleri
