Selim’in bağırdığını duyunca Alparslan kafasını dışarı uzattı.
“Hayırdır kuzen tarlan mı yandı?”
“Karımı ver!” Selim sinirliydi. Biraz baktığınızda görebilirsiniz. Alparslan başını çevirdi ve Selen’e baktı. Gitmek istemiyordu. Başını diğer tarafa çevirmiş, dinlemiyordu bile.
“Karın isterse gelir. Eğer isterse ararım, gelir alırsın.”
“Almam! Eğer şimdi gelmezse bir daha asla dönemez.” Bir de ültimatom veriyor salak. Alparslan Selen’den çok sinirlendi.
“De haydi defol git o zaman! Köpek gibi yalvarmadan alamazsın bu kızı benim evimden.” İçeri girdi ve kapıyı çarparak kapattı. Selim geride kalmıştı ve Türkan ona bir şeyler söylüyordu.
“Ah bacaklarım! Güzel bacaklarım.” Esra inliyordu. Yola çıkalı bir saat olmuştu. Sabah bir saatte gelmişlerdi ama şimdi dönemiyorlardı.
“Gerçekten
