BÖLÜM 25: KIRILAN CAM FANUS
Kapının dışındaki o aceleci, uzaklaşan ayak sesleri, beynimin derinliklerinde bir saniyelik bir şimşek çakmasına neden oldu. O ses... O hız... Bir garsonun sakin, işini yapan adımları değildi. Bu, bir kaçıştı. Bir yıkımın habercisi.
Donakalmıştım. Ciğerlerimdeki hava boşalmış, vücudum kurşun gibi ağırlaşmıştı. Alp'in yüzüne baktım. Dudaklarının kenarında asılı kalan o küçük, anlamlı sırıtış, her şeyi anlatıyordu. Bu bir tesadüf değildi. Bunu planlamıştı. Ya birini oraya çağırmış, ya da gelişimi takip ettirip birinin onu bulacağını biliyordu. Belki de Kerem'di. Belki de... Ama artık önemi yoktu.
"Ne yaptın?" diye fısıldadım, sesim parçalanmış cam kırıkları gibi boğazımı tırmalıyordu. "O kimdi, Alp?"
Sigarasından derin bir nefes çekti, dumanı tavanı işaret ede
