Canımı yakıyordu ama dayanmalıydım. Asla Devran'a ulaşmamalıydı. Engel olmalıydım. Eğer uzak tavrım onu şüpheye düşürüyorsa, vazgeçmeliydim.
Nefret etsem de, tiksinsemde vazgeçmeliydim. Derin bir nefes aldım ve gözlerimi açtım. Belki de lise de tiyatro kulübünde yer almamın, bana bir faydası olurdu. Kendimi rolde olarak düşünürsem, inandırıcı olabilirdim.
" Kimse yok. Hem sen bilmiyor musun beni, bizi ? Benim tek derdim neydi Ardil ? Ailemin bana güvenini boşa çıkarır mıyım ben ? Hiç mi tanımadın ? " diye sordum gözlerine bakarak. Göz kontağını hiç kesmeden konuştum.
O Ardil değildi ben Elvin. O fakir ama gururlu bir gençti, bende zengin kız arkadaşı. Kodladım kafamda. Bir rol bu inandırıcı olmam gereken bir rol. " Sen ne zaman yanlışımı gördün ? Anladık kızı küçümsüyorsun da, yıllarc
