Odadan çıkıp bahçeye indiğimizde kalabalığa karışmıştık. Çoğu eğlenceli tiplerdi. Gerçi kızların arasında en rahat davranışları olan bendim ki bu da biraz dikkat çekiyordu.
Bir masanın etrafında birkaç arkadaşıyla oturmuş sohbet ediyorduk ama içlerinden biri sürekli bana kaçamak bakışlar atıyordu ve bu durumdan rahatsız olmaya başlamıştım. Bir yerden mi tanımıştı? Bunu bilmediğim için huzursuzdum.
Barış’ın uzattığı sigarayı alırken ‘’Sormayayım sormayayım diyorum ama valla dayanamayacağım.’’ diyen bakışlarından rahatsız olduğum Mesut’tu. Telefonunu çıkarıp bakmaya başladı. Sonra o telefonu önüme koydu. ‘’Afet, bu sen misin?’’
Ne göreceğimi bilemeden telefonu elime aldım. Umarım, sorun çıkacak bir şey olmazdı. Barış’ın da telefona baktığını görünce gerginliğim iyice arttı. Rahatlamak um
