KÜLLERİN ARASINDA
Kerem'in kapıyı çekip gitmesiyle salona çöken sessizlik, öncekinden daha ağırdı. Sibel, kadife divanın üzerinde, vücudunun üzerine serili örtüye bürünmüş, odanın soğuğunu ve yalnızlığını hissediyordu. Teni hâlâ Kerem'in dokunuşlarının izlerini, dudakları onun öpüşünün acılı tadını taşıyordu. Bu, bir zafer değil, bir yenilgi ve teslimiyetti. Ama en tehlikelisi, bu yenilgiden zevk almış olmasıydı.
Ertesi sabah, güneş ofisin camlarından içeri vurduğunda, her şey normal görünüyordu. Kerem, masasının başında, her zamanki gibi güçlü ve kontrollüydü. Sibel ise şık, kapalı renkli bir takım elbise giymiş, saçlarını mükemmel bir topuz yapmış, yüzündeki makyajla geceyi yaşamış izlenimini vermemeye çalışıyordu. Aralarında geçenler, ofisin steril atmosferinde eriyip gitmiş bir rüya
