LEYLA
“Napıyoruz Paspas?” diye sordum suratıma bön bön bakan kedime.
“Miyavv!”
“Haklısın, ben de bilmiyorum. Ama bir şeyler yapmam lazım. O herifin günahını bile istemiyorum bu saatten sonra!”
“Miyavvvvv!”
“Farkındayım adama yavşadığının ama şansına küs. Kalamayız burada. Ben yutmam kızım o lafları! Boşuna beni ikna etmeye çalışma!”
“Mırrr…”
“Bana bak!” dedim sinirlenerek. “Sen, benim kedimsin. O herif buranın sahibi olabilir ama senin sahibin benim. Denk al ayağını. Yoksa koyarım seni kapının önüne, oturursun sabaha kadar mabadının üstünde!”
“Miyavv,” diye küçük bir ses çıkarıp başını patilerinin üstüne koydu.
“Acıtasyon yapma bana. Adam seni tekmeledi be! Hiç öyle kucağına alır diye hayaller falan kurayım deme sakın! Aklını başına devşir.”
Bu kez cevap vermeye bile tenezzül etm
