Doktor aramızdan ayrılınca odanın havasını tamamen saran hüznün galibiyetini kanıtlayan şey Bahar’ın kendinden geçercesine ağlamaya başlamasıydı. Behram ve Diyar’ın, Kalender Ağa’nın da olduğu odada bunu öğrenmesi öyle kötü olmuştu ki belli ki üzüntüsüne daha da üzüntü katmıştı. Bunu engellemeyi çok isterdim, bu durumun anneliğini etkilememesini gerçekten çok isterdim ama elimde olan bir durum ne yazık ki değildi.
Bahar ağlamaya devam ederken odanın içindeki erkekleri Zümrüt teker teker dışarıya çıkarttı. Hem üzerini değiştirmeliydi hem de biraz sakinleşmesi gerekiyordu. Herkes dışarıya çıktıktan sonra ben ve Bahar baş başa kalmıştık. Ona ne söylemem gerektiğini bilemiyordum ki bunun üzerine ne denirdi ya da bir şey denebilir miydi ki?
Çekinerek de olsa yanına gittim. Benden bir teselli
