DİLA
Saat gece yarısını çoktan geçmişti. Hastane odasının penceresinden içeriye soluk bir ay ışığı süzülüyordu.
Kalp ritmi monitörünün hafif, düzenli sesi odada yankılanıyordu. Başımı yatağa yaslamış, gözlerim tavana dalmıştı. Uyuyamıyordum.
Dakikalardır uyumak için elimden geleni yapıyordum. Gözlerimi kapatıp bir süre kendimi dinledim, ama yine olmadı.
Başımı usulca çevirdiğimde, refakatçi koltuğunda uyuyakalmış kocamı gördüm. Yorgun ve uykusuz olduğu şiş gözlerinden belliydi.
Bu yüzden onu rahatsız etmek istemedim. Benim için yeterince üzülmüş, yıpranmıştı. Uyumalıydı.
Derin bir nefes aldım. ''Neden uyumuyorsun?'' oldukça kalın çıkan ses tonuyla yutkundum.
Başımı tekrar çevirdiğimde, şiş gözlerinin aralık olduğunu ve doğrudan yüzüme baktığını gördüğümde gülümsedim. ''Uykum y
