DİLA
Şîyar ağanın söyledikleriyle içimde daha çok öfke birikti, ellerim yumruk halinde dururken, kaşlarım olabildiğince çatılmıştı.
Öfkem adeta bedenimden taşıyordu, kulaklarım ve yüzüm cayır cayır yanıyordu. Ne diyeceğimi bilemezken, derin bir nefes aldım.
''Şantaj yapıyorsunuz!'' dedim nefesim cılız çıkarken, gözlerim seğiriyordu. ''Bende işin içine polis katarım, beni burada zorla tutamazsınız! Çocuklarımı da öyle!''
Yüzü bir kez olsun kasılmaz iken, oldukça sakindi. Söylediklerim onu zerre etkilememiş olmalıydı, aksi takdirde bu kadar sakin kalması imkansız hale gelirdi.
''Tamam.'' dedi bir kez daha, böyle bir tepki vermesini beklemediğimden bocaladım. ''İşin içine polis katabiliriz, çocukları kaçırdın ve onları kötü bir yaşam şartlarında büyütüyorsun.''
''Ben onların teyzele
