Bir gün sonra
Ahu, komodinin üzerine iliştirilmiş cam vazonun içindeki çiçeklere uzandı. Parmaklarıyla mavi ortancaların kadifemsi yapraklarına dokundu, sarı papatyaların arasına sinmiş o tanıdık çayırlık kokusunu içine çekti.
“Ne kadar güzeller...” dedi mırıldanarak.
Yüzünde zarif bir gülümseme belirmişti ki, odaya giren sert ayak sesleri onu irkiltti.
Kapıda Bakan Necati Kıran belirmişti. Kızının gülümsediğini görünce yüzü biraz yumuşar gibi oldu ama hemen ardından kaşları yeniden çatıldı.
Çiçeklere göz ucuyla baktı, ardından Ahu’ya dik dik bakarak konuştu:
“Hemen de birilerinin kalbini fethetmişsin ama benim kalbime korkudan başka bir şey ekmedin sevgili kızım! Dün bir şey demedim çok kötüsün diye ”
Sesi kontrollüydü ama içinde bir volkan yatıyordu.
Ahu gülerek ona baktı. O mavi
