Mutfakta gördüğüm bir yardımcıya Efsun’un nerede olduğunu sordum. Kadın bir an düşündü, kaşlarını hafifçe çattı ve dudağını ısırarak hatırlamaya çalıştı.
“Mmmm... En son depoya giderken gördüm, Luna.” dedi sonunda, sesi hafif bir tereddüt içeriyordu.
Başımı sallayarak, “Tamamdır, kolay gelsin.” dedim ve hafif bir gülümsemeyle oradan ayrıldım. Ancak içimde garip bir huzursuzluk vardı. Efsun’un neden depoya gittiğini bilmiyordum ama bir şekilde içimde kötü bir his dolaşıyordu.
Derin bir nefes alarak Arın’la birlikte depoya doğru yürümeye başladım. Sarayın alt katlarına inmek her zaman tüylerimi diken diken ederdi. Depo, sarayın en alt katında, zindanların hemen bir üst katındaydı. Daha önce Bora ile bu merdivenleri inmiştim ama ilk kez tek başıma aşağı iniyordum. Her bir adımım taş zemind
