Gözlerini dikmiş bana bakarken duruşumu dikleştirme ihtiyacı hissederek duvardan uzaklaştım ve omuzlarımı geriye doğru atıp aynı şekilde ona baktım.
“Ne o birlikte kaçma planlarımı yapacaksınız?” Cevap vermedim, ona dik dik bakmak dışında.
“Miran birazdan yiyecek bir şeyler getirecek, yemek yemen senin yararına olur.”
“Ah beni bu kadar çok düşündüğün için teşekkür ederim.”
“Ne demek efendim görevim.”
Başını eğerek selam verdi ve kapıyı kapatıp çıktı. Eski bir kapı olduğu için üzerinde kilit yoktu ve bu nedenle kapımı kilitlememişti. Belki de bu gece buradan kaçmayı başarabilirdim. Efsane’nin gidişiyle arkasından orta parmağımı göstermek bir nebze iyi hissettirmiş ve az önceki gerginliğimi atmamı sağlamıştı. Ayakta durmaktan dolayı bacaklarım ağrımaya başladığında mecburen döşeğin üz
