Kapıyı kapadığında gerginliğim hat safhadaydı, odanın içinde aşağı yukarı yürümeye başladım. Bir şeyler yapmam gerekiyor gibi hissediyordum ama ne?
"Hadi Bahar iyi düşün, çalıştır saksıyı." O kadar gerindim ki kahretsin aklıma hiç bir şey gelmiyordu. Sakinleşmek için yatağın ucuna oturduğumda gözüme çarpan pencere bana bir kaçış yolu gibi gözükünce hiç düşünmeden gidip açmaya çalıştım. Paslandığı için sıkışmıştı, ilk denemem de açamadım. Üstelik gecenin sessizliğinde gürültü yaparak adamları başıma toplamak istemiyordum. Yavaş hareketlerle ve sessiz olmaya çalışarak ileri geri hareket ettirmeye başladım. Bir kaç dakikanın ve ettiğim duaların sonunda pencereyi açmayı başardım. Açılan pencereye bakarken mutluluğum yüzüme yansıyordu. Allaha şükür sonunda kurtulacaktım bu adamların elinden.
