Yanlış yürüdüğün yolda herkesle yürüyeceğine, doğru bildiğin yolda tek başına yürü.
Bahar Ataman
Hava kararmıştı. Tüm gün bu dört duvar arasında yatmaktan sıkılmıştım ama kaçırılan bir insan başka ne yapardı ki? Gerçi bize insaflı davranıyorlar sayılırdı. En azından karnımız doyuyordu, rahatça dolaşabiliyor ve iki çift laf ediyorduk. Çay da içebilmiştim. Üstelik amcama da namaz kılabilmesi için izin vermişlerdi. Guruldayan karnımın sesiyle henüz akşam yemeği yemediğimizi hatırladım, karnım zil çalıyordu. Saat kaç olmuştu acaba?
Odanın kapısı açıldı ve biri girdi. Başımı kaldırıp gelene baktığımda Miran olduğunu gördüm.
“Acıkmış olmalısınız. Yemek getirdim.”
“En azından güzel bir haber verdin.” Kanepede doğrulup Miran’ın elindeki tepsiyi aldım. Kızarmış etler vardı ve mis gibi ko
