Yiğit
Bülent amcayla konuştuklarımızdan sonra kafamın içinde bir uğultu oluşmuştu. Orada geçirdiğim zamanın geri kalanında hiçbir şeye odaklanamadım. Sadece bir insanın nasıl böyle kötü olabileceğini sorgulayıp durdum kendi kendime.
Sonunda kalktık hepimiz ve Bülent amcaya veda edip çıktık. Arabama doğru giderken Jankat:
“Sıkma canını, erkenden öğrenmemiz iyi oldu” dedi elini omzuma koyup.
“Sağ ol kardeşim” dedim. “Sen olmasan ben bu kadar kötülüğü asla anlayamazdım”
“Biz bunun için mahşerin dört atlısıyız. Birimizin göremediğini diğeri görsün diye. Sen iyi baktığın için iyi gördün. Ben sadece dışarıdan bir gözdüm, o kadar”
“Eyvallah” dedim, daha fazla konuşacak bir şey bulamamıştım.
“Ne yapacaksın peki? İşe devam mı edeceksin yoksa ayrılacak mısın?” diye sorunca sıkıntıyla nefes al
