Ayaz
Bizimkilerle kampa giderken Elçin’in ablama emanet etmiştim. O kâbuslarının tam olarak neyle bağlantılı olduğunu anlamanın bir yolu da evden uzakta kalmasıydı. Ablam sağ olsun, durumu anlattığımda çok ilgilendi ve gözüm arkada kalmasın diye elinde ne geliyorsa yaptı.
Kamp sonrası ablamla konuştum ve bana Elçin’in hiç kâbus görmediğini söyledi. Muhabbeti bahane edip onunla aynı odada kalmıştı ve uykusundan uyandığına şahit olmamıştı hiç.
“İki günde olmamıştır belki ama olma ihtimali var, biz acaba birkaç gün sizle mi kalsak?” diye sorunca ablam:
“Kalın ya hem ne güzel olur bizim için de. Sen de biraz daha gözlemlemiş olursun” dedi ve hemen ikna oldum. Zaten olasım da vardı açıkçası. Hemen Elçin’e birkaç gün daha kalmayı teklif ettim ve o da çok mutlu olarak kabul etti.
Bu durumu a
