İyi okumalar bebişler💞🐣
Dicle'den devam.
Duygu'yu gönderdikten kısa bir süre sonra evimize döndük. Annem ve babam odalarına geçtiler biraz dinlenmek için. Barana baktığımda yüzü asıktı. Bir dost edasıyla elini sıktım.
- Baran üzülme lütfen. Hem bir kaç gün sonra yan yana olacaksınız sonuçta.
- Öyle evet yengem ama ne bileyim ya alıştım ona. Şimdi o yok ben burada tek başıma olmuyor.
- Saçmalama lan ne tek başınası? Biz varız burda. Hem hatırlatırım once ben vardım.
- Lan Adar ne adamsın ya. Teşekkür ederim moral vermeye çalıştığınız için ama ben biraz yalnız kalsam olur mu? Kusura bakmazsınız değil mi?
- Yok Estağfurullah. Çık sen hadi yat dinlen biraz.
Baran bir şey söylemeyip mutsuz bir şekilde merdivenleri çıkmaya başlayınca arkasından hüzünle baktım. Duygu'nun gitmesi o
