Erdem’ den vazgeçtim.
Bir Sezen Aksu şarkısı eşlik etti bu karar anıma.
"Kolay olmayacak elbet, üzüleceğiz…”
Evet Sezen abla, evet.
Ama sen o “sevişmelerimizi unut” kısmını söylerken ben biraz duraksadım.
Çünkü… biz hiç sevişmedik.
Yani öpüşmek bile yok.
Bir tokalaşma, bir sarılma, o kadar.
Ama bu da yetti.
Kalbimden vurulmam için el ele tutuşmamız gerekmiyordu.
O eli omzuma koydu ya…
Koydu ve gitti.
Ben de onun arkasından “gitmeseydin” diyemedim.
Ve şimdi aldım defterimi elime.
“Nasıl vazgeçtim ondan?”
Yazmaya başladım.
Bu bir hatırat değil.
Bu bir direniş belgesi.
"Kolay olmayacak elbet üzüleceğim
Mutlaka bir iz bırakacak
Belki de çocuk gibi, sana küseceğim
Seneler sonra utanarak
Dokunup birer birer sevdiğin eşyalara
Hatta belki ağlayacağım
Acı çektiğim doğru, ama
