Onur sustuğunda içimde bir şey kıpırdadı. Ağzıma gelen cümle boğazımda düğümlendi.
“Sağlam bir yürekle gelir…” Bu cümle beynimde dönüp durdu. Belki de ben ilk kez birini böylesine yürekten sevmiştim. Ama onun yüreğine ulaşmak, kendimi ona anlatmak… işte bu bambaşka bir savaştı.
İçimde bir sızı vardı. Ne kadar koşsam da ona ulaşamayacakmışım gibi. Ama bir yanım da pes edersek hiçbir şeyin değişmeyeceğini biliyordu. Onur haklıydı. Kolay olmayacaktı.
Ama Erdem için değerdi.
Yüzümü yeniden Onur ’a çevirdim. Gözlerimden dökülmeye hazır yaşları yutkundum.
“Peki.” dedim. “Bana nasıl savaşmam gerektiğini öğretir misin?”
Onur başını eğdi, hafifçe güldü. “Bu savaş kalple verilir Gizem. Ben sadece cepheyi gösteririm. Ama oraya yürümek… sana kalmış.”
O anda içimde sessizce bir karar aldım. Bu a
