Odadan çıktıktan sonra kapıyı mutlu bir yüz ifadesiyle çekti. Kendini rahatlamış hissediyordu. Konuşmak, birine içindekileri anlatmak çok güzel geliyordu. Özellikle başkalarına anlatamadığı şeyleri anlatırken o kadar rahatlıyordu ki, sanki üzerine yük dolu bir kamyon çekmişler da onun ağılığı varmış gibi. Olan yükleri, kamyon damperini kaldırıyor, boşaltıyormuş gibi hissediyordu. Kamyon hala oradaydı, ancak ağırlığı yarıya inmişti. Bu mental rahatlama, bedenine serotonin hormonu salgılatıyordu.
Kendisine bir özel muayenehane açmıştı Naci Demirbey ve yaklaşık 15 gündür de bu muayenehanede çalışıyordu. Nefes ile seanslara özel olarak başlamışlardı ve şimdi de muayenehanesinde devam ediyorlardı. Nefes kendisine müteşekkirdi.
Aslında artık kendisini şanslı bile sayıyordu. Evet çok kötü şeyle
