Asya'nın anlatımıyla
" Benim annem, güzel annem
Beni al kollarına
Kucağında okşa beni
Ninniler söyle bana
Bugün hâlâ kulağımda
Çınlıyor tatlı sesin
Benim annem, kalbimin sen
En büyük neşesisin
Benim annem, güzel annem
Beni al kollarına
Kucağında okşa beni
Ninniler söyle bana "
Sonunda karanlık denizime çekilmiş, kayığıma sırt üstü uzanmıştım.
Bu ninniyi annem olsaydı söyler miydi bana ? Kucağına alıp sarmalar mıydı ?
Ateş'in sesi geldi kulağıma. Yine bulmuştu beni karanlık gökyüzünün altında.
Kolumda ve boynumda hissettiğim karıncalanma ile ürperdim. Gözlerim kapanıp açıldığında gerçekliğe dönmüştüm.
Karşımda öyle gerçek duruyordu ki... Yok saymak mümkün değildi. Topraklarım işgal ediliyordu parça parça.
Önce bedenime el uzatmıştı. Şimdi de hayallerime... Kaçıp saklan
