Merhamet- benim nezdimde aptallık değildi. Ben merhametin güçsüzlük olduğunu biliyordum. Bunu bilmeme rağmen hâlâ merhamet etmeye devam ediyorken, o benim içimdeki merhameti kazıyıp çıkarmak ve beni kendine benzetmek için elinden gelenin fazlasını yapıyordu.
O, yer yüzündeki en korkunç adamlardan biriydi, belki de en kötüsü. Onu tanıdıkça aklıma yazdığım "kötü adam" figürünün tamamen saçmalık olduğunu fark ettim.
Hep delileri masum olarak gören ben, onun bana yaptıkları karşısında korkudan konuşma yetimi kaybetmek üzereydim. Ben onu çözemedim ona benzemekten korkuyordum. Ben mi onu kendime benzetecektim, yoksa o mu beni, işte bunu bilmiyordum.
Annem hep şöyle derdi, "Birini sevdiğinde ya ona benzeyeceksin, ya da onu kendine benzeteceksin. Başka türlüsü asla olmayacak. Kimse kimseyi o
