“Eğer o adamla gitmeyi düşünürsen.” Kaya’nın sesi metal kadar soğuk, taş kadar keskinti. Sözün ucunda bekleyen tehdit odaya yayıldı; bir sis gibi, nefesleri kıstı, duvarların arasına doldu. Elindeki tabanca belinden çekildiğinde, namlusunun ucundaki karanlık bana doğru işaret etti; silahın parlaklığı gözlerimi kamaştırdı. Bir an için dünya durdu; saatlerin tik takı bile uzaktan bir uğultuya dönüşmüştü.
“Yeminim olsun ki bu adamın leşini önüne sererim.” Kaya’nın cümlesi kimi zaman rastgele edileni aşan bir ciddiyetle düştü. Her kelime, bir plakada çalan derin nota gibi yankılandı; ağır, geri döndürülemez. O an içime batan şey yalnızca tehdit değildi; daha çok, bana seçenek bırakmıyor oluşunun, kararımı gasp etmesinin acısıydı. Gözlerim yanıyordu. Yirmi dört saat önce bir başka dünyadaydım;
