İçi ilahi bir güç tarafından itina ile oyulmuş kayanın düzlüğünde, yan yana susmuş iki bedendik. Susmuştuk çünkü konuşacak çok şeyimiz vardı ve biz nereden başlayacağımızı bilmiyorduk. Kendi adıma; dingin bir melodi gibi gelen su sesi ile gevşemiş ve uzun zamandır ilk defa bu kadar huzurlu hissetmiştim. Onun yakınımdaki varlığı bile buna engel değildi. Belki de varlığıydı bu halimin sebebi olan. Ama ben; ona rağmen güven duygusu yaşamayı henüz kabullenemiyor ve ihtimal dahi vermek istemiyordum. Sahi o ne düşünüyordu? Başımı çevirdiğimde, arkaya doğru dirseklerini yere dayayarak uzanmış ve gözlerini kapatmış olduğunu gördüm. Sanırım o da benzer bir dinginliğin içindeydi. Benim gibi mi hissediyordu yoksa asla tahmin edemeyeceğim şeyleri mi aklına getiriyordu merakı içimi iyice sarınca sordum
