Akif dediğimi dinleyip beni muhasebe bölümüne aldırmıştım. Bugün her şey istediğim gibi gidiyordu. Ayrıcalıkların olmadığı herkes gibi eşit olduğum bir gündü.
Akif saat başı beni kontrol etmek için muhasebe odasının önünden geçse de umursamadım. Bu hali sadece yüzümü gülümsetiyordu.
Keriman kapıyı çalıp içeri girdi, herkes çalışma masasından bir saniye başını kaldırıp Keriman'a baktılar. Sonra gelenin önemli biri olmadığını anlayınca işlerine geri döndüler. Keriman yavaşça yanıma geldi, önüme diz çöktü.
"Silya, akşam diyorum bara mı gitsek? Sizin düğünü kutlarız." nerden çıktı şimdi durduk yere?
"Akif gelemez, yoğun işleri." Keriman gülümsedi. Bu hali hiç hayra alamet değildi.
"Ben eniştemle konuştum. Çıkışta direkt bara geçiyoruz. Biraz eğlenelim yahu." Keriman konuşmamı bekleme
