Baran ise beni bırakmadı. Tam tersine, avuçları yüzüme geldi, başımı kaldırdı. Onun yeşil gözleriyle buluştuğumda kalbimin sıkıştığını hissettim.
“Bak bana.”
Zorla yüzüne baktım.
“Senin de gelmeni istiyorum.”
Dudaklarımı araladım ama hiçbir şey diyemedim. Sadece sustum.
O ise bakışlarımı inceledi, sonra birden eğildi ve dudaklarımın üzerine kapandı.
Öyle bir öptü ki, içinde binlerce duygu vardı. Sadece tutku değil… sadece arzu değil… Korku, endişe, çaresizlik…
Onu kaybetmekten ne kadar korktuğunu hissettim.
İçimdeki o kırgınlığa rağmen, refleks olarak ellerim göğsüne gitti. Ama onu itmek için değil… daha sıkı tutunmak için.
“Baran…” diye fısıldadım nefessiz kalırken.
Ama o beni susturdu. Dudaklarını yanaklarıma, çeneme, boynuma kaydırdı. “Sana zarar gelmesini istemiyorum,” diye m
